مرکز عرضه و فروش گوسفند زنده

نظر

تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور و پرورش آن

تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور را نمی توان نادیده گرفت و رژیم غذایی در صورتی که به درستی رعایت شود علاوه بر اینکه سبب جلوگیری از بیمار شدن طیور می شود، خواهد توانست رشد آن را سریع تر نماید و به همین دلیل قبل از پرورش طیور حتما باید یک برنامه غذایی مفید برای آنها تعیین کرده و سپس اقدام به پرورش و نگهداری آن نمایید. در ادامه توضیحات کامل تری از این قبیل ارائه نموده ایم:
تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور
بی شک هر فردی که اقدام به نگهداری طیور می کند این خواسته را از آنها دارد که هرچه سریعتر طیور نگهداری شده توسط وی بزرگ شده و قابل استفاده شوند و به همین دلیل باید تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور را جدی بگیریم چرا که بی شک تنها عاملی که سبب رشد طیور خواهد شد تغذیه مناسب می باشد و به همین دلیل باید با تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور آشنایی داشته باشید تا بتوانید بهترین تغذیه را برای طیور خود انتخاب نمایید. توجه داشته باشید که طیور می توانند از مواد غذایی مختلفی تغذیه نمایند و شما باید از میان این مواد غذایی بهترین و مقوی ترین مورد را انتخاب نمایید.
طیور نیز مانند انسان نیاز به خورد و خوراک دارند و نوع خورد و خوراک نیز می تواند بر رفتار حیوان تاثیر داشته باشد و به همین دلیل می توانید با انتخاب کردن غذاهای مقوی و مفید برای طیور، رشد و نمو آنها را سرعت بخشید. بی شک زیاد خوردن دلیلی بر رشد سریع نخواهد بود بلکه باید غذاهایی بجا و مقوی توسط طیور مصرف شوند تا بتوانید نتیجه ای خوب از آن شاهد باشید.
تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور و بیماری ها
یکی از مواردی که حتما باید به آن توجه داشته باشید انجام دادن کار هایی است که مانع از بیمار شدن طیور می شود چرا که بسیار ساده می توانید طیور خود را بیمار نمایید. دادن غذاهای تازه می تواند راهی برای فرار کردن از بیماری طیور باشد و به همین دلیل بهتر است تمامی مواد غذایی طیور را تازه خریداری نمایید. لازم به ذکر است که خوردن سبزیجات برای طیور بسیار مفید می باشد چرا که هم به عنوان یک غذای مقوی بوده و هم بدن آن را تمیز تر خواهد کرد. کاهش خطر ابتلا به انواع بیماری ها از دیگر مزیت هایی است که خوردن سبزیجات برای طیور خواهد داشت.
بی شک یک پرنده و یا مرغی که بیمار شده باشد سرعت رشد آن کاهش پیدا خواهد کرد و در قبال رشد کردن پس رفت نیز خواهد داشت و به همین دلیل اصلی ترین عامل در رشد سریع طیور جلوگیری از بیمار شدن آن می باشد که می تواند با راه های مختلفی باشد. کنترل خورد و خوراک طیور می تواند یکی از مهمترین عواملی باشد که با کنترل کردن آن خواهید توانست خطر ابتلا به بیماری ها را به حداقل برسانید.
رژیم غذایی برای جوجه ها
توجه داشته باشید که تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور در سنینی کوچک بسیار بالا خواهد بود و بی شک رشد یکنواخت جوجه هاست که عمر حیوانات را تعیین خواهد کرد و به همین دلیل ابتدا باید به تمامی جوجه ها یک غذای یکسان داده شود و این مرحله می تواند از 2 تا 3 ماه به طول انجامد. توجه داشته باشید که در این دوره بهتر است از غذاهای سبک و مقوی استفاده شود تا جوجه بتواند با خوردن غذای کم بیشترین انرژی را دریافت نماید و با این کار می توانید تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور را به عینه مشاهده نمایید.
تاثیر رژیم غذایی بر عمر طیور
تاثیر رژیم غذایی بر رشد طیور می تواند بر عمر طیور نیز تاثیر داشته باشد چرا که بی شک در صورت تغذیه مناسب طیور می توانید آن را به مدت طولانی تری زنده نگه دارید و در صورت گذراندن بعضی سنین، امکان مردن طیور به سختی امکان پذیر خواهد بود و به همین دلیل در تمام سنین باید به خورد و خوراک طیور دقت داشته باشید تا هیچ گونه خطری آن را تهدید نکند.

نظر

مهم ترین تاثیرات وزن بدن در دام زنده 

وزن آشکارترین و مهمترین عامل در انتخاب و تولید و همچنین عملکرد حیوانات است. وزن ماهیت دام را نشان می دهند و به طور مداوم با تغذیه، آب دادن، ریزش، ادرار کردن، تنفس و غیره تغییر می کند.
عوامل مهم بودن وزن در حیوانات 
وزن در ارزیابی کارایی تولید مثل و عملکرد رشد در حیوانات بسیار مؤثر است. می توان از آن برای تعیین وضعیت سلامتی حیوان هنگام اندازه گیری با توجه به سن آن استفاده کرد. به عنوان مثال: کاهش وزن حیوان نشانه ای از سلامتی نامناسب است و برعکس، بدست آوردن آن نشان می دهد که حیوان از سلامتی خوبی برخوردار است.
علاوه بر این، از وزن نیز می توان در اندازه گیری دوز صحیح داروی درمانی برای معالجه بیماری های حیوانات، برای جلوگیری از خطر کمبود مصرف یا مصرف بیش از حد استفاده کرد.
از وزن می توان برای تعیین مقدار صحیح خوراکی که یک حیوان می تواند برای جلوگیری از کمبود غذای تغذیه ای یا پرخوری استفاده کرد. همچنین به شما امکان می دهد مقادیر احتمالی حیوان زنده را نسبت به قیمت بازار تعیین کنید.
وزن گیری همچنین در تعیین زمان شیر گرفتن از حیوان کمک می کند. همچنین برای پیش بینی رشد گوساله ها با تجزیه و تحلیل داده های ضبط شده و مطالعه نمودار عملکرد می توان آن را بررسی نمود.
همچنین بیان می کند که وزن حیوانات بسیار مهم است زیرا در تصمیم گیری برای پرورش، تغذیه و ارائه خدمات دامپزشکی تحت شرایط کشاورزان کمک می کند.
روش های مختلفی برای اندازه گیری وزن بدن دام 
متداول ترین روش های اندازه گیری وزن بدن عبارتند از:
مقیاس الکترونیکی
استفاده از باند وزن
قد، عرض و ضربان قلب
1. مقیاس الکترونیکی
مقیاس های الکترونیکی رایج ترین روش برای تعیین وزن حیوان است که در سراسر جهان بر روی حیوانات و گونه های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. با این حال، مناطق روستایی بیشتر در معرض افرادی است که درآمد کم دارند و هزینه مقیاس ها زیاد است. از این رو، بیشتر کشاورزان برای استفاده از مقیاس الکترونیکی زیرساخت هایی از قبیل برق ندارند.
2. باند وزن
یک روش جایگزین وجود دارد که می تواند از باند وزن استفاده کند (ابزاری که برای برآورد وزن زنده حیوانات استفاده می شود). این نوار، کمربند است که در اطراف قسمت های بدن حیوان قرار می گیرد که طول (سانتی متر) را به کیلوگرم (کیلوگرم) اندازه گیری و تبدیل می کند. از نوارهای وزنی بر روی گونه های مختلف جانوری استفاده شده است: گوسفند، بز، گوشت گاو و گاوهای شیری.
3. قد، عرض و تیرچه قلب
قد، عرض و ضربان قلب اغلب برای پیش بینی وزن زنده در گاوها استفاده می شود. نوار قلاب قلب به توانمندسازی دانشمندان درمورد ارزش حیوانات خود کمک می کند تا تجارت، وضعیت اقتصادی آن ها و بهبود دام را بهبود بخشد. علاوه بر این، کشاورزان با دانش بهتر در مورد وزن حیوانات خود می توانند شیوه های مدیریتی خود را بهبود بخشند که به نوبه خود می تواند باعث رفاه و تولید گاو شود.
براساس گزارش ها بهترین روش برای اندازه گیری وزن حیوانات بدون مقیاس، کمک به وزن بدن بر روی برخی از خصوصیات بدن است که می توان به آسانی اندازه گیری کرد. در پیش بینی ترکیب لاشه در بزها از وزن بدن و اندازه گیری های خطی مانند ضربان قلب، طول بدن و قد در هوا استفاده می شود.
برای جلوگیری از اتلاف پول ، به ویژه برای کشاورزان تجاری، وزن برای همه کشاورزان بسیار مهم است. استفاده از اندازه گیری بدن به خصوص برای آن دسته از کشاورزان که به سرمایه کم، با کمی آموزش و نظارت حداقل دسترسی دارند، عملی، سریعتر، آسانتر و ارزانتر است.
برای اطلاع بیشتر در مورد تغذیه دام و می توانید به لینک های زیر مراجعه نمایید.

نظر
عوامل ضد تغذیه ای (ANFs)، همچنین به عنوان مواد مغذی، مواد ثانویه یا متابولیت های ثانویه گیاه شناخته می شوند، ترکیباتی هستند که ممکن است توسط خودشان یا از طریق محصولات متابولیکی مورد استفاده قرار گیرند. در صورت استفاده، این خوراک می تواند بر سلامتی و تولید حیوانات تأثیر می گذارند.عوامل ضد تغذیه ای ممکن است اثرات سوء متعددی داشته باشد: کاهش مواد مغذی، هضم پذیری، جذب مواد مغذی و غیره. سطح پایین عوامل ضد تغذیه ای در هر نوع خوراک دام توصیه می شود و مقادیر بالای این عوامل ممنوع است.
مشکلات شناسایی شده
اصلی ترین چالش ها در تولید حیوانات به ویژه برای نشخوارکنندگان: کاهش هزینه های خوراک، بهبود کیفیت محصولات و افزایش تولید است. برای دستیابی به این هدف، کشاورزان ترغیب می شوند از استفاده از خوراک غیر متعارف سوء استفاده کنند، شاخ و برگ و بوته ها را مرور کنند. با این حال، مشکل تغذیه چنین مواد این واقعیت است که آنها حاوی عوامل ضد تغذیه ای مختلف با غلظت های مختلف هستند که باعث ایجاد اثرات مضر برای حیوانات می شود.
چرا مواد خوراکی گیاهان حاوی عوامل ضد تغذیه ای هستند؟
عوامل ضد تغذیه ای به عنوان مکانیسم دفاعی در گیاهان عمل می کند. گیاهان همچنین از عوامل ضد تغذیه ای گیاه برای تعامل گیاه با گیاهان، برای نبرد با دشمنان خود و تعامل با محیط بیرونی تولید و استفاده می کنند. گیاهان به عنوان سموم دفع آفات از مواد مغذی استفاده می کنند و از خود در برابر باکتری ها، پرندگان و سایر حشرات محافظت می کنند. فقط برای استناد به برخی از مثالها: طعم تلخ، رنگهای غیر جذاب، سمی، بوی بد و سرکوب کننده های ایمنی می توان اشاره کرد.
اثرات مضر و سودمند آنتی مغذی ها
عوامل ضد تغذیه ای می توانند اثرات غیرقابل پیش بینی بر روی حیوانات داشته باشند. چنین تأثیراتی می تواند مثبت باشد:
بار انگل را کاهش دهید
کاهش پروتئین در شکمبه
انتشار متان را کاهش دهید
نفخ در حیوانات را کاهش دهید
یا منفی:
کاهش خوراک
تبدیل خوراک پایین
به پروتئین و سایر مواد مغذی مهم مورد نیاز حیوانات موجود در خوراک متصل می شوند
همچنین ممکن است در برخی موارد باعث مرگ شود.
بسته به میزان غلظت مواد مغذی موجود در یک خوراک خاص. آنها در استفاده از مواد مغذی رژیم غذایی به روش های مختلف دخالت می کنند، از جمله:
ترکیب آن ها، هضم مواد مغذی را کاهش می دهد.
به دستگاه گوارش حیوان آسیب می رساند.
بازده هضم را کاهش دهد
می تواند باعث رشد در حیوانات و راندمان خوراک شود.
سلامت و عملکرد حیوانات را تحت تأثیر قرار دهید.
شایع ترین عوامل ضد تغذیه ای در مواد غذایی گیاهی است
فاکتورهای ضد تغذیه کننده مخرب زیر که اغلب از طریق تجزیه آزمایشگاهی در مورد خوراک دام و علوفه مورد استفاده در تغذیه دام مورد آزمایش قرار می گیرند. با این حال ، این لیست بسته به علاقه فرد ممکن است بی پایان باشد زیرا در بسیاری از کشورها ایمنی خوراک مورد نظر است.
عوامل ضد تغذیه ای رایج در خوراک دام و علوفه ها 
این مواد عبارتند از:
ساپونین ها
تانن ها
مهار کننده های پروتئین
آلکالوئیدها
اسیدهای آمینه غیر پروتئین (میموزین)
لکتین ها (فیتوهاماگلوتینین)
مهار کننده های تریپسین
اسید فیتیک
اگزالات
مهار کننده های آمیلاز
گلیکوزیدهای سیانوژنیک
آفلاتوکسین ها و گوسیپول.
روش های مقابله و کاهش عوامل ضد تغذیه ای در خوراک دام
استفاده از تکنیک های مناسب یا فرآیندهای مؤثر یا ترکیبی از تکنیک ها می تواند به کاهش یا از بین بردن اثرات جانبی عوامل ضد تغذیه ای کمک کند. تکنیک های معمول و ارزان با هدف خنثی سازی یا کاهش عوامل ضد تغذیه ای موجود در مواد غذایی عبارتند از:
استفاده از پلی اتیل گلیکول (PEG)، خشک کردن مواد خوراکی، استفاده از خاکستر چوب، روش تخمیر حالت جامد و استفاده از ذغال فعال (Biochar)، و غیره اما هر تکنیک عواقب یا پیامدهای خاص خود را از قبیل هزینه، نیروی کار و اثرات آن بر مواد مغذی مهم موجود در خوراک مورد نیاز حیوانات در خوراک را دارد.
درک بهتر و مدیریت بهتر عوامل ضد تغذیه ای لازم است تا کشاورزان بتوانند ضمن افزایش فواید آن ها و در نتیجه امکان استفاده از مخازن وسیع از خوراک دام، از تکنیک های مناسب تری برای کاهش اثرات مضر عناصر مغذی استفاده کنند.

برای اطلاعات بیشتر می توانید به صفحات زیر مراجعه نمایید : 

قوچ

همان طور که همه ما انسان ها از دو جنس نر و ماده خلق شده ایم همه موجودات هم از دو جنس خلق شده اند. و این زیبایی خلقت است. تکامل و ادامه نوع حیات هم به همین نوع خلقت بستگی دارد. در قبل گفتیم که گوسفندان هم به دو جنس نر و ماده تقسیم می شوند. که برای شناخت بهتر نوع نر به آن قوچ گفته می شود. گوسفندان را برای تولید گوشت و شیر پشم پرورش می دهند. البته نژاد گوسفند به این که چه محصولی از آن را می خواهند مهم است. در محل هایی که گوسفندان را برای گوشت پرورش می دهند. نژاد نر یا همان قوچ که برای لقاح گوسفند ماده استفاده می کنند بسیار مهم است این نژاد باید زادآوری بالا داشته باشد و بتواند نوع ماده را برای چند قلوزایی بارور کند. همچنین این نوع باید نسبت به آفات حیوانی مقاوم باشد تا بره های تولید شده کمتر دچار بیماری و تلف شوند. برای پرورش گوسفند شیرده هم نوع قوچ بارور کننده بسیار مهم است. در این نوع باید قوچ هایی با نوع ماده آمیزش داده شوند که از لحاظ نژاد مطمئن باشند و نوع شیرده تولید کنند.

گوسفند ماده یا میش

نوع گوسفند ماده در دامداری بسیار مهم است. بعضی از نژادهای گوسفند ماده که برای تولید گوشت پرورش داده می شوند را از نوع نژاد خارجی استفاده می کنند تا بره های تولید شده کیفیت دلخواه را داشته باشند.

تفاوت قوچ و گوسفند چیست

همانطور که در بالا ذکر کردیم گوسفند نر را قوچ و گوسفند ماده را میش می گویند. از لحاظ ظاهری هم قوچ و میش با هم تفاوت دارند که به ذکر آن می پردازیم. قوچ ها بیشتر دارای شاخ های مورب، پیچ دار و حلقوی هستند. اما در بعضی نژاد ها گوسفندان نر بدون شاخ هستند. برای همین نمی توان وجه تمایز گوسفند نر و گوسفند ماده را در شاخ دار بودن یا نبودن دانست. فقط برای شناخت تفاوت قوچ و میش باید به آلت تناسلی گوسفندان نگاه کرد واز روی آن نر و ماده را جدا کرد. گوسفند ماده در همه جای ایران به نام میش خوانده می شود. گوسفند نر در بعضی از قبایل راک نیز نامیده می شود. اما گوسفند ماده از هر نژاد یا نوعی باشد میش نام دارد. میش ها به گوسفندان ماده ای اطلاق می شود که زایمان کرده باشند و اگر گوسفند ماده ای هنوز بارور نشده و زایمان نکرده است به آن بره می گویند. معمولا تفاوت قوچ و گوسفندرا می توان از جثه ی آنها هم تشخیص داد. گوسفندان نر یا قوچ ها هیکلی درشت تر از نوع گوسفند ماده یا میش در همان سن را دارد. مثلا اگر دو گوسفند با یک سن داشته باشید نرها کمی درشت تر از نوع ماده آن است. از لقاح گوسفندان نر وماده از نژادهای مختلف برای رونق صنعت دامداری استفاده می کنند.

نژادهای پشمی گوسفندان کدام ها هستند و چه ویژگی هایی دارند؟

نژادهای پشمی گوسفندان به چند مورد خلاصه می شوند که از مهمترین آنها می توان به نژاد پشم ظریف، متوسط، آمیخته، بلند و ضخیم یا همان قالی اشاره کرد. هر کدام از این نژادها در کشورهای گوناگونی زیست می کنند و دارای ویژگی های ظاهری متفاوتی می باشند. با استفاده از پشم هر کدام از این نژادها می توان پارچه های مختلفی همچون پشمی و الیافی را تولید نمود و در کارها و صنایع مختلف از آنها استفاده کرد. اورکت و کفپوش های گوناگونی با استفاده از پشم این نژادها تولید می شوند.

نژادهای پشمی گوسفندان

گوسفندان دارای نژادهای مختلفی می باشند و هر کدام از آنها دارای ویژگی های گوناگونی می باشند. به عنوان مثال می توان به نژادهایی مانند مهربان، سنجابی، لری، کردی، افشاری، بلوچ و چند مورد دیگر اشاره کرد.  فروش گوسفند زنده می تواند متناسب با نژاد گوسفندان به منظورهای متفاوتی صورت بگیرد. برخی از افراد تصور می کنند که گوسفندان در نوع گوشت و جثه با یکدیگر در تفاوت هستند در صورتی که برخی از این نژادها بر اساس نوع پشم معرفی می شوند که در این مطلب به معرفی آنها خواهیم پرداخت.

نژاد پشم ظریف و متوسط

همانطور که اشاره شد از نژادهای پشمی گوسفندان می توان به گوسفندانی با پشم های ظریف و یا متوسط اشاره کرد. نژادهایی که دارای پشم ظریف هستند اغلب به گوسفندان مرتع نیز شناخته می شوند و پشم آنها دارای قطر 24 میکرون می باشد. حجم پشم اینگونه از نژادها به 4 کیلوگرم می رسد.

نژاد پشم آمیخته و بلند از نژادهای پشمی گوسفندان

از دیگر نژادهای پشمی گوسفندان می توان به نژاد پشم آمیخته اشاره کرد. نژاد پشم آمیخته اغلب دارای گوشت مناسبی نیز می باشد و در کنار این ویژگی می توان به خصوصیات پشم آنها که اغلب روشن و ظریف هستند، اشاره کرد. بافت جوراب، پارچه های پشمی و کشباف اغلب با پشم این نژادها انجام می شود. گوسفندان پل ورث را می توان نمونه ای از این نژاد معرفی کرد.

نژاد پشم قالی از نژادهای پشمی گوسفندان

در بخش های قبلی به معرفی چهار مورد از نژادهای پشمی گوسفندان که پشم آنها دارای کارایی متفاوتی می باشند پرداختیم، اما مورد پنجم با عنوان نژاد پشم ضخیم یا قالی شناخته می شود. 380 میلیمتر میزان طول پشم این نژاد می باشد که اغلب دارای قطری بالغ بر 50 میکرون می باشند. این نژاد اغلب در برخی از کشورها زیست می کند که می توان به ایران، هند، افغانستان، چین، ترکیه، رومانی و چند مورد دیگر اشاره کرد. در تولید پارچه های ضخیم و اورکت اغلب از پشم این نژاد استفاده می شود. کفپوش های مختلفی را می توان با پشم نژاد قالی یا ضخیم تولید نمود.

ویژگی های نژادهای زایشی گوسفندان 

در جامعه فعلی افراد بسیاری به پرورش نژادهای زایشی گوسفندان روی آورده اند و علت آن سهولت در پرورش و سود آوری بسیار بالا این حرفه می باشد. امروزه افراد با ترکیب نژاد های گوناگون سعی در بهبود کیفیت گوشت، شیر و چند قلوزایی هستند و در این زمینه توانسته اند موفق عمل کنند.

نژاد زایشی چگونه نژادی هستند؟

نژاد گوسفندان به سه دسته شیری، گوشتی و زایشی تقسیم بندی می شوند که حضور هر کدام با توجه به نیاز جامعه بسیار حائز اهمیت می باشند ولیکن به دلیل چند قلوزایی برخی از نژادها افرادی که در زمینه پرورش فعالیت می کنند خواهان پرورش این نوع نژادها هستند. در زیر به بررسی نژادهای زایشی گوسفندان می پردازیم. جهت خرید گوسفند زنده می توانید با مرکز پخش دام زنده نمونه تماس حاصل نمایید و تمامی مشخصات و اطلاعات دام ها را از ما بپرسید.

خصوصیات نژادهای زایشی گوسفندان

گوسفندان زایشی به دسته های گوناگونی تقسیم بندی می شوند که هر کدام دارای ویژگی و خصوصیات منحصر به فردی هستند البته لازم به ذکر می باشد امروزه افراد با تلفیق نژادها در پی تشکیل نژاد برتر از نظر گوشت، شیر، پشم و چند قلوزایی گوسفند هستند. نکته قابل توجه این است که قیمت گوسفند زنده با هر نژادی از دیگری تفاوت دارد و متناسب با وزن و گونه آن ها تعیین می شود.

گوسفند نژاد رومانف

گوسفند سافولک

نژاد افشاری

نژاد کردی

گوسفند نژاد مهربان

نژادهای زایشی گوسفندان 

 

 


گوشت قرمز از جمله گوشت های پرمصرف در کشور ما ایران است. بهترین گوشت قرمز از نظر بسیاری از مردم گوشت گوسفندی است. چون این گوشت دارای بافت نرم و طعم لذیذی می باشد. نژادهای گوسفندی مختلفی در کشور ما وجود دارد. بهترین گوشت گوسفندی را می توان در نژادهای شال، لری، مهربان، سنجابی، بلوچی و افشاری پیدا کرد. در میان استان های مختلف کشور، استان کرمانشاه یکی از مناطق بسیار خوب برای پرورش گوسفند است. این استان با داشتن مراتع سرسبز سهم عمده ای در تولید و صادرات گوشت گوسفند دارد.

گوشت گوسفند در ایران

 

گوشت قرمز در کشور ایران جزو گوشت های پر مصرف می باشد. این گوشت طبق نوع دام، دارای انواع مختلفی مثل گوشت گاو، گوشت گوسفند، گوشت گاو و گوساله و گوشت شتر است. اما چون گوشت گوسفند دارای ویژگی موافق ترین مزاج است و دارای هضم بسیار خوبی نسبت به دیگر گوشت های دامی است، از محبوبیت بیشتری در میان مردم ایران برخوردار است. گوشت گوسفند دارای طعم دلچسب و بافت بسیار نرمی می باشد. تعداد زیادی از خانواده ها عقیده دارند که ارزش تغذیه ای و مزایای گوشت گوسفند در مقایسه با گوشت گاو و گوساله بیشتر است. بسیاری از خورشت های سنتی ایرانی با استفاده از گوشت گوسفند پخته می شوند. پرورش گوسفند در مناطق مختلف ایران صورت می گیرد و معمولا در هر منطقه ای یک نژاد پرورش می دهند. اگر می خواهید بدانید که بهترین گوشت گوسفندی در کدام منطقه از ایران پرورش پیدا می کنند تا پایان این مقاله با ما همراه باشید.


بهترین گوشت تولید در ایران برای کدام منطقه است

 

بهترین گوشت گوسفندی در ایران

 

در کشور ایران گوشت گوسفند به عنوان یکی از بهترین گوشت ها شناخته می شود و پرورش گوسفند از دیرباز تا الان توسط روستاییان و عشایر ایرانی صورت گرفته است. گوسفندان دارای نژادهای مختلفی هستند. هر نژادی دارای ویژگی های مهمی است و اهمیت خاص خود را دارد. در اینجا به معرفی بهترین نژادهای گوسفند ایرانی از نظر گوشت می پردازیم. یکی از این نژادها که دارای بهترین گوشت است، نژاد گوسفند شال می باشد. از دیگر نژادهای گوسفندی ایران که دارای بهترین گوشت هستند می توان به نژاد مهربان، نژاد لری، نژاد بلوچی، نژاد افشاری و نژاد سنجابی را نام برد. در نژادهای گوشتی ایرانی که دارای بهترین گوشت هستند، از ویژگی هایی چون سینه بزرگ و گوشتی، پیشانی پهن، ران های حجیم و عضلانی و گردن کوتاه و پر می توان نام برد.

بهترین گوشت تولیدی

 

استان کرمانشاه و توسعه دامپروری

 

از جمله مناطق ایران که دارای موقعیت جغرافیایی بسیار خوب برای دامپروری و پرورش گوشت است، استان کرمانشاه می باشد. عشایر این استان دارای مراتع بسیار خوبی هستند که این مراتع سبب توسعه دامپروری شده اند. طبق آماری که به دست آمده است، دام این استان دارای جمعیتی حدود 4.100.000 واحد می باشد. در میان این جمعیت دامی گوسفند و بره دارای بیشترین سهم است و تعداد آنها 2.169.000 راس است. استان کرمانشاه با داشتن آب و خاک مستعد و وجود شرایط اقلیمی بسیار خوب در زمینه دامپروری و توسعه دامپروری شرایط بسیار خوبی دارد و این استان با داشتن کارخانه هایی که خوراک دام تولید می کنند، برای صادرات در زمینه دامپروری می تواند بسیار موفق عمل کند. 35 درصد از دام سبکی که به خارج از کشور صادرات می شود، مربوط به استان کرمانشاه است. این صادرات از طریق پرورش گوسفند نژاد سنجابی انجام می شود. از جمله بهترین گوشت هایی که در ایران تولید می شود، مربوط به گوسفند نژاد سنجابی است. این گوسفند پس از نژاد گوسفند بلوچی، بیشترین جمعیت را در میان کل گوسفندان داخل کشور دارد. گوسفند سنجابی نیمی از گوسفندان استان کرمانشاه را تشکیل می دهد. این نژاد در قسمت هایی مانند گیلان غرب، سر پل ذهاب، اسلام آباد غرب و قصرشیرین یافت می شود. گوسفند سنجابی از بهترین نژادهای گوسفند زنده ایرانی به شمار می آید و وزارت جهاد کشاورزی تصمیم به اصلاح این نژاد گرفته است. از نظر تولید گوسفند سنجابی در گروه گوشتی و گوشتی پشمی قرار دارد. 


بهترین گوشت تولیدی در ایران